8 maart, Internationale Vrouwendag, valt dit jaar in de Week van de Vrijwilliger (2-10 maart). Hoogtijd om een aantal straffe vrouwelijke vrijwilligers aan het woord te laten. Wij stelden Ole, Hatice, Hanne en Ella vragen over hun engagement als bestuurder in het open jeugdwerk en hun werking.
"Ik ben Ole, ik ben 20 jaar en mijn jeugdhuisvrienden zouden mij omschrijven met: enthousiast, zorgzaam en realistisch."
"Hey! Mijn naam is Hatice, vrienden noemen me ook wel Hattie. Ik ben 29 jaar. Mijn vrienden zouden mij beschrijven als empatisch, leergierig en ruimdenkend."
"Ik ben Hanne, 28 jaar en de woorden waar mensen me mee zouden omschrijven zijn: teamplayer, vrolijk en vriendelijk."
"Ik ben Ella, 28 jaar. Mijn vrienden en familie zouden me kunnen beschrijven aan de hand van deze woorden: overthinking, enthousiast, helpende hand."
Wat maakt jouw open jeugdwerking speciaal?
Ole (De Stove): "Ons jeugdhuis is speciaal omdat wij het als groep nog geen jaar geleden hebben opgericht zonder dat we elkaar eigenlijk (goed) kenden. Hierdoor zijn we gestart met een enorm diverse groep vreemden en nu is dit uitgegroeid tot een gezellige en samenhangende groep. En niet enkel ons bestuur is zo divers, we proberen dit ook uit te stralen en mee te nemen in evenementen en zo alle verschillende genres en doelgroepen te benaderen."
Hatice (Enderûn): "Enderûn is opgericht door jongeren, voor jongeren. Onze vereniging heeft door de jaren heen meerdere evoluties gehad. Wat begonnen is met een idee voor een rustige studieruimte, is uitgegroeid tot een jeugdvereniging met meerdere werkgroepen. We streven naar het verhogen van het welzijn van de jongeren en zetten ons vooral in op persoonlijke groei en sociale integratie."
Hanne (De Schorpioen): "Voor mij is De Schorpioen altijd een plek geweest waar ik me thuis gevoeld heb. Ik kwam binnen als een onzekere 16-jarige en heb daar eigenlijk vanaf dag één mijn plek gevonden. Anders zou ik er nu na 12 jaar niet nog altijd zitten denk ik. De Schorpioen voelt als één grote vriendengroep. Het grootste voorbeeld daarvan is het feit dat ik bijna al mijn beste vrienden daar heb leren kennen. Zelfs mijn vriend, waarmee ik vorig jaar een dochtertje gekregen heb, heb ik er leren kennen."
Ella (Kroenkel): "Jeugdhuis Kroenkel blaast dit jaar 28 kaarsjes uit. Het jeugdhuis is een gevestigde waarde in gemeente Nijlen en omstreken. Ons jeugdhuis wil verschillende jongeren aantrekken door het organiseren van allerlei verschillende activiteiten (concerten, fuiven, thema-avonden, café-avonden, ...)."
Hoe en wanneer kwam je bij je werking terecht?
Ole (De Stove): "Ik kwam bijna twee jaar geleden terecht in het jeugdhuis door een oproep van Tranzit. Ze waren op zoek naar een groep jongeren om nieuw leven te blazen in het oude jeugdhuis dat net de deuren had dichtgedaan."
Hatice (Enderûn): "In 2015 hebben we Enderûn opgericht. Met wat vrienden die regelmatig samenkwamen hadden we een geniaal idee: "Waarom starten we geen vereniging op?" Negen jaar later, met ups en downs, hebben we elkaar zien opgroeien en onze vereniging vorm zien krijgen. Nu ik al wat ouder ben en meer ervaring heb in ‘adulting’, hoop ik de nieuwe generatie jongeren te kunnen ondersteunen in het vinden van hun creatieve kant, hun identiteit en het ontwikkelen van hun talenten."
Hanne (De Schorpioen): "Ik ben twaalf jaar geleden in De Schorpioen terechtgekomen dankzij een flyer in de bus (toen werkte dat nog 😉). Samen met enkele vrienden zijn we eens gaan luisteren en letterlijk blijven hangen. Eerst als kern, nu als beheerraad om de kern te ondersteunen."
Ella (Kroenkel): "Ondertussen ben ik een dikke tien jaar vrijwilliger. Ik kwam bij het jeugdhuis terecht toen ik in het zesde middelbaar zat. Eén van mijn vrienden ging soms eens tappen tijdens evenementen in het jeugdhuis. Ik werd meegevraagd en voor ik het wist was ik lid van de vaste kernwerking."
Doet of organiseert jouw werking iets specifiek voor meisjes/vrouwen?
Ole (De Stove): "Onze werking probeert te zorgen voor een veilige omgeving voor meisjes/vrouwen. Zo zijn wij ook een aanspreekpunt als mensen zich niet op hun gemak voelen en we houden zelf ook een oogje in het zeil."
Hatice (Enderûn): "We zetten in op veilige ruimtes voor de meisjes. Een plek waar je rustig kan werken aan je thesis, een boek kan lezen in onze gezellige bibliotheek, of met andere jongeren kan samenkomen om deel te nemen aan onze activiteiten. Een onderscheid tussen jongens en meisjes maken we eigenlijk niet graag. Ons doelpubliek is vooral jongeren met een migratieachtergrond. Vroeger werd er niet al te veel gemengd en soms wordt dat nog wel gedacht over jongeren van kleur. Onze missie is niet scheiden of verdelen, maar verenigen en samenwerken. En dat proberen we door zoveel mogelijk de jongeren uit hun vertrouwde comfortzone te krijgen, op een warme en toffe manier."
Hanne (De Schorpioen): "Voorlopig hebben we nog geen specifieke events voor meisjes/vrouwen. De kern is hier wel naar aan het kijken. Wat we wel doen en waar we ook echt trots op zijn, is het gratis aanbieden van hygiënische producten zoals maandverbanden en tampons. We merkten dat er vaak de vraag kwam van meisjes onder elkaar "Heb jij toevallig iets bij?", dus dachten we dat het maar een kleine moeite was om ervoor te zorgen dat ze altijd bij ons terecht kunnen in geval van nood."
Ella (Kroenkel): "Op dit moment organiseren we niets specifieks voor meisjes, maar in het verleden gebeurde dit wel. We organiseerden bijvoorbeeld "Geef om haar". Tijdens deze avond konden meisjes hun haren doneren ten voordele van Kom Op Tegen Kanker. Ze kregen er nadien een gratis knipbeurt bij van een vrijwillige kapster. We proberen een zo breed mogelijk publiek aan te spreken. Iedereen is welkom, van jongen tot meisje en iedereen ertussen."
Heb je tips voor andere werkingen om een safe space voor jonge vrouwen te zijn en ze zich welkom te laten voelen?
Ole (De Stove): "Zorg ervoor dat je aanspreekbaar bent wanneer er ongemak ervaren wordt. Dat kan zorgen voor een veilig gevoel."
Hatice (Enderûn): "Luister vooral naar de jongeren en maak geen veronderstellingen. Ga er niet vanuit dat meisjes geen interesse zouden hebben om bepaalde activiteiten te doen. We hebben nog niet zo lang geleden een airsoft event georganiseerd. Er waren veel meisjes aanwezig en we kregen zelfs de opmerking van de airsoftorganisatie dat ze versteld stonden van hoeveel dames interesse hebben in wat vaak gestereotypeerd wordt als “mannensport”. Door bij de jongeren te polsen en hen actief te betrekken, maken ze kennis met nieuwe dingen en durven ze hun comfortzone uit te breiden."
Hanne (De Schorpioen): "Ik denk dat het vooral belangrijk is om zaken zoals hygiënische producten makkelijk beschikbaar te maken. Meisjes willen niet het gevoel hebben dat ze lastig zijn, dus zulke zaken kunnen voor een veilige plek zorgen."
Ella (Kroenkel): "Wat ik belangrijk vind, is dat een jeugdhuis algemeen aanvoelt voor bezoekers als een veilige plek. Maak een huisreglement en zorg dat dit ook zichtbaar is voor alle bezoekers. In dit huisreglement geef je als jeugdhuis aan dat je een veilige plek wil creëren. Geweld, racisme, drugs enzoverder zijn niet welkom. Zorg dat vrijwilligers een aanspreekpunt zijn en vertrouwen uitstralen. Nog een weetje: ons jeugdhuis ligt naast het politiebureau. Dit zorgt misschien vanzelf al voor een beschermende factor."
Zijn er specifieke dingen die je als vrouwelijke bestuurder anders aanpakt of ervaart dan mannelijke bestuurders?
Hatice (Enderûn): "Ja, zeker! De gasten van ons bestuur gaan meestal voor een praktische of tactische aanpak van dingen, terwijl de dames zich liever focussen op de ‘experience’. Als vrouwelijke bestuurder focus ik graag op de ervaring die ik kan geven aan de jongeren. Welke sfeer willen we creëren? Formeel of chill? Iets bijleren of ontspannen? Ik denk dat de balans van het praktische en het creatieve tussen de jongens en de meisjes ervoor zorgt dat we de jongeren op alle vlakken kunnen prikkelen. En dit gaat breed, van het organiseren van een event tot zelfs het inrichten van ons lokaal. Soms zorgt dit ook voor discussies natuurlijk: de ene wil het zo, de andere wil het anders. Ik denk dat we door de samenwerking ondertussen een mooi evenwicht gevonden hebben en vooral ook geleerd hebben hoe we elkaars aanpak kunnen aanvullen en versterken."
Hanne (De Schorpioen): "Ik merk dat ik me soms meer moet verantwoorden. Of toch het gevoel heb dat ik me meer moet verantwoorden. Er is onlangs de opmerking gekomen "Waarom is Hanne nog voorzitter van de beheerraad? Ze heeft nu toch een kind." Dat was wel heel confronterend. Als nieuwe mama ben je heel hard op zoek naar je plekje. Wie ben je nu als mama, maar ook daarbuiten ook als persoon? De Schorpioen is een groot deel van wie ik ben buiten het mama zijn en het idee hebben dat mensen vinden dat ik dit opzij moet zetten omdat ik mama ben? Dat was wel even verschieten. Gelukkig heb ik heel veel extreem goede mensen rond mij, die me onmiddellijk duidelijk gemaakt hebben dat ik wel het recht heb om zulke zaken te blijven doen. Ik vind het ook belangrijk om dat naar de toekomst toe te tonen aan mijn dochter. Hopelijk kan zij dan net zoals ik in een goede groep mensen terechtkomen. Wie weet zelfs in De Schorpioen."
Ella (Kroenkel): "Het klinkt misschien cliché, maar als vrouwelijke bestuurder bekijk ik sommige dingen vanuit een ander, zachter, meer empathisch standpunt. Ik ben een beetje een moederkloek die wil zorgen voor de groep, die de groep wil samenhouden. Ik doe geregeld korte babbels met de andere vrijwilligers. Dan vraag ik hen hoe het gaat en of alles oké is."
Welke straffe madam van binnen of buiten je werking wil jij op Internationale Vrouwendag eens extra in de kijker zetten?
Ole (De Stove): "Ik wil graag al mijn vrijwilligsters en medebestuurslid (Norah) even in de kijker zetten voor al hun inzet in het jeugdhuis. Het zijn allemaal stuk voor stuk zo een toffe en lieve meiden die het jeugdhuis zoveel gezelliger maken!"
Hatice (Enderûn): "Onze Zeynep, een straffe madam met een groot hart. Zij is één van de jongere bestuursleden van Enderûn. Lief, gemotiveerd en vooral kritisch. Dat zie ik graag in de mensen rondom mij. Haar kritische en creatieve blik op zaken is iets wat ik enorm respecteer. Afgestudeerd in bestuurskunde en momenteel bezig aan haar tweede master. Hoe zij school, werk en het vrijwilligerswerk allemaal combineert is mij een raadsel, ik kan er alleen maar naar opkijken!"
Hanne (De Schorpioen): "Binnen de werking zou ik heel graag Anneli Alliet en Luca Pauwels even in de kijker zetten. Dankzij hen hebben we momenteel weer een goed draaiende kern in het jeugdhuis. We hebben de afgelopen jaren problemen gehad met het vinden van goede jeugd om het jeugdhuis open te houden. Het was zelfs zo erg dat we enkele maanden de deuren dichtdeden. Zij wilden het jeugdhuis niet ten onder laten gaan en zijn samen op zoek gegaan naar een groep mensen om mee aan de slag te gaan en nu kunnen de deuren weer open. Dus een dikke merci aan hen!"
Ella (Kroenkel): "Eigenlijk zijn er veel te veel straffe madammen om op te noemen! Omdat we in het verleden soms met een onevenwicht zaten tussen vrouwelijke en mannelijke vrijwilligers, wil ik bij deze alle powervrouwen van Jeugdhuis Kroenkel in de bloemetjes zetten! Falke, Nina, Sanne, Jasmina, Beau, Julie en Silke: merci voor jullie enthousiasme, jullie energie en jullie doorzettingsvermogen. Jullie mogen heel erg fier zijn als vrouw en als vrijwilliger! ❤"
Heb je nog een boodschap voor andere vrijwilligers in het open jeugdwerk?
Ole (De Stove): "Mijn boodschap voor andere voorzitters/vrijwilligers in jeugdhuizen: Jullie doen dat keigoed en al jullie inzet wordt superhard geapprecieerd!"
Hatice (Enderûn): "Let’s meet up! Ik vind het supertof om met andere geëngageerde vrijwilligers te netwerken en ideeën uit te wisselen. Ik geloof er sterk in dat we van elkaar kunnen leren en elkaar soms ook kunnen motiveren wanneer het nodig is, want laten we eerlijk toegeven: vrijwilligerswerk is niet altijd gemakkelijk. Het kan soms frustrerend zijn om met weinig middelen dingen te organiseren, maar geef niet al te snel op! Wanneer je de essentie van vrijwilligerswerk begrepen hebt, is de voldoening die je eruit haalt onmeetbaar."
Hanne (De Schorpioen): "Ik denk dat het belangrijk is om fouten te durven maken. Niemand is perfect, dus wees niet te bang om nieuwe dingen uit te proberen. Werkt het niet, of loopt het helemaal in het honderd? Dan probeer je iets nieuws en ga je verder. Je moet fouten maken om eruit te kunnen leren."
Ella (Kroenkel): "Zonder vrijwilligers geen open jeugdwerk! Vrijwilligerswerk geeft energie en een rugzakje met mooie ervaringen en herinneringen voor de toekomst!"