Abdul van Jeugdhuis van Vrede: “Ooit vluchteling, nu jeugdwerker in een jeugdhuis als geen ander”

"Ik ben Abdul Rhman, 25 jaar oud en van Syrische afkomst. Zeven jaar geleden kwam ik naar België, niet wetende waar ik terecht zou komen. Ik verliet mijn land met één doel: op zoek gaan naar een plaats waar ik me veilig kon voelen, waar ik mijn studie kon afmaken en waar ik mijn dromen kon realiseren. Die plaats vond ik, maar dat volledige nieuwe leven en een nieuwe taal waren tegelijkertijd ook de grootse moeilijkheden voor mij. Aan het begin van mijn nieuwe leven hier was ik angstig over van alles. In de kleinste dingen die nieuw waren voor mij zag ik obstakels. Op dat moment had ik twee keuzes: in mijn angstige cocon blijven zitten of de uitdagingen aangaan. Ik koos voor de tweede optie. Eén daarvan was de taal. Ik besloot om vastberaden Nederlands te leren, want taal is de sleutel tot alles. Op zeer korte tijd (lees: één jaar) heb ik Nederlands geleerd. Vervolgens schreef ik me in aan de universiteit, waar ik koos voor mijn droomstudie: ICT. Tegelijkertijd deed ik vrijwilligerswerk in verschillende organisaties om mijn Nederlands te oefenen en versterken."

"Mijn vriend Mustafa Aljabali (25j), die ook van Syrische afkomst is, en ik voelden enkele jaren terug de nood om een plek op te richten waar jongeren zoals wij (nieuwkomers), maar ook anderen terecht kunnen om hun vrije door te brengen. Jeugdorganisaties waren er natuurlijk al wel, maar met geen enkele bestaande jeugdorganisatie konden we onszelf identificeren. Net omdat we weten hoeveel drempels er al zijn voor nieuwkomers, wilden we een jeugdhuis oprichten waar jongeren geen drempels ervaren.

Met de hulp van Formaat slaagden we erin om een jeugdhuis op poten te zetten: Jeugdhuis van Vrede, een plek waar iedereen ongeacht afkomst welkom is. Kortom, een jeugdhuis als geen ander. Dat werd dan ook niet voor niets de slagzin van onze organisatie. We voelen ons ontzettend trots dat we dit hebben kunnen waarmaken. Zeven jaar geleden zou ik nooit gedacht hebben dat wij als nieuwkomers in België zoiets op poten zouden kunnen zetten. Vorig jaar alleen al bereikten we 3000 jongeren, wat veel is gezien we een nieuw en jong jeugdhuis zijn en gezien de toenmalige strengere coronamaatregelen. Nu bestaat ons miniteam uit drie hardwerkende jeugdwerkers: Mustafa Aljabali, Loubna Bekkaoui en ikzelf. Samen zetten we ons in voor de jongeren van de toekomst. Wat ik graag nog wil verduidelijken, is dat we er niet alleen voor nieuwkomers willen zijn. Onze deuren staan open voor iedereen."

"Graag geef ik ook het woord aan mijn collega’s over een van onze recente engagementen."

Loubna: “Zelf ben ik geen nieuwkomer, maar ben ik wel ontzettend trots op mijn collega’s als ik zie wat ze allemaal realiseren. Zo zijn we bijvoorbeeld twee weken geleden naar een opvangcentrum gegaan voor Oekraïense vluchtelingen, waar we een spelnamiddag hebben georganiseerd voor een groepje Oekraïense kinderen en jongeren. Zelf heb ik me toen bewust op de achtergrond gehouden. Ik heb mijn collega’s Abdul en Mustafa het voortouw laten nemen, omdat ik dat belangrijk vond. Zij zijn namelijk de beste rolmodellen voor vluchtelingen die hier nog maar net zijn. Toen ik Mustafa en Abdul zag spelen met de kinderen en jongeren was voor mij de cirkel rond.””

Mustafa: “Het was een zeer speciaal gevoel voor Abdul en mij, want voor het eerst stonden we terug in een opvangcentrum. Bij onze aankomst in België zijn we ook in een asielzoekerscentrum beland. Deze keer stonden we in de schoenen van de ‘andere’. Het was fijn om als geïntegreerde burger iets te kunnen terugdoen voor nieuwe vluchtelingen.”